ارتباط کارکرد خانواده با رفتارهای خود مراقبتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک، مراجعه کننده به کلینیک های دیابت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز- 1398

دیابت شایعترین بیماری غددی در جهان است. اوج شیوع  نوع یک آن در دوره نوجوانی تشخیص داده می شود. لذا مسئله کنترل دیابت در نوجوانی از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط کارکرد خانواده با  رفتارهای خود مراقبتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک طراحی و انجام شده است.

در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که بطور مقطعی اجرا شد، جامعه پژوهش شامل کلیه نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی دیابت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز و خانواده های آنها بودند. 62 خانواده و فرزند بیمار آنها بعنوان نمونه پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و  پس از کسب رضایت آگاهانه، مورد پژوهش قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، ابزار سنجش کارکرد خانواده و پرسشنامه سنجش خود مراقبتی نوجوانان مبتلا به دیابت بود. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار آماری spss نسخه 22 ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

از میان نوجوانان مورد مطالعه 7/46 درصد (29 نفر) پسر و 2/53 (33 نفر) دختر بودند. کلیه خانواده های مورد مطالعه کارکرد کلی خانواده خود را در حد ناسالم گزارش کرده اند. اکثر نوجوانان مورد مطالعه، خود مراقبتی خود را در حد ضعیف (6/51 درصد) گزارش کردند. 8/96 درصد (60 نفر) از نوجوانان مورد مطالعه، سطح خونی HbAӏC بالاتر از 9 درصد داشتند. نتایج نشان داد که بین کارکرد خانواده و رفتارهای خود مراقبتی در نوجوان مبتلا، ارتباط معنی دار وجود دارد (014/0=p).

با توجه به نتایج کسب شده، می توان نتیجه گرفت که عملکرد خانواده های دارای نوجوان مبتلا به دیابت نوع یک، متغیر مهم و تاثیر گذار بر رفتارهای خودمراقبتی و کنترل قند خون کودک مبتلا می باشد. بنابراین، کمک به خانواده ها در جهت افزایش کارآیی آنها ، می تواند نقش مهمی در کنترل دیابت داشته باشد.