انتخاب بهترین روش توسعه فضای سبزآبی با رویکرد احیاء و توسعه رودخانه های شهری براساس روش AHP

رویکرد برنامه ریزی و مدیریت شهری در شهر سبز، به عنوان یک بخش ضروری و جامع نگر از استراتژی های شهری برمبنای مدیریت اکولوژیکی، با تطبیق شاخص های زیست محیطی به دنبال پایداری اکولوژیکی و به تبع آن پایداری شهری است. کلان شهر تهران در دهه های اخیر به واسطه مرکزیت و به تبع آن افزایش سکونت، باعث ورود اجتماع به حریم اکولوژیکی طبیعت و به طور خاص رودخانه های شهری، فضای طبیعی رودخانه ها را دستخوش تغییرات گسترده مصنوعی نموده است. یکی از اولویت های توسعه فضای سبز آبی، احیاء و ساماندهی رودخانه های شهری است که به سرعت در جهان در حال توسعه است. این مهم در رودخانه های شهری ایران از جمله تهران نیز طی دو دهه اخیر مورد توجه واقع شده است. در این مقاله به طور خاص توسعه فضایی رودخانه کن که یکی از فضاهای طبیعی و مفرح شهر تهران می باشد با رویکرد احیاء و توسعه رودخانه های شهری و گزینه های توسعه فضای سبزآبی ارایه شده، با یک سیستم پشتیبانی تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) و استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، مورد تحقیق قرار گرفته است. متناسب با شرایط طبیعی رودخانه و فضاهای مصنوعی موجود متاثر از توسعه شهری، توجه به معیارهای شش گانه و گزینه های ارایه شده در این تحقیق، معیار " فزایش سطح بصری سبز آبی رودخانه های شهری" از درجه اهمیت بیشتری برخوردار بوده و همچنین از بین گزینه های ارایه شده، گزینه "چشم اندازهای رودخانه دینامیک" بهترین گزینه برای توسعه فضای سبز آبی تعیین گردید.