جایگاه ورودی در معماری بناهای بومی بندرلنگه

آنچکه از معماری ایران قابل فهم میباشد عناصر، فضاها و ساختارهایی از معماری بومی است که بواسطه درک معماران قدیم در بناها ساخته و پرداخته شده و از آنجاییکه ورودی یک بنا ارتباط دهنده فضای اندورنی و بیرونی می باشد، در جهت بررسی این موضوع بصورت کیفی با شناخت عناصر (روزن ها، المان ها، کوبه زنانه و مردانه و سردر ورودی)، فضاهای معماری (جلوخان، دالان ورودی و خواجه نشین یا پیر نشین) و ساختارهای معماری بومی (رنگ جداره ها، تناسبات و ارتباطات فضایی ورودی در بناهای بومی) و بصورت کمی جهت اثبات پایداری و عملکردی بودن ورودی بناها به تحلیل نور و سرعت جریان باد جذبی در بین بناهای بومی در خیابان شهید بهشتی که مجموعه ای از 168 بنای سنتی با قدمت بالای 70 سال پرداخته شده است، بطوریکه در این پژوهش با بهره گیری از دقیق ترین دستگاه های اندازه گیری به ارزیابی داده هایی از جمله نورسنجی و سرعت سنجی جریان باد جذبی ورودی بناها در تیرماه که ماه اوج گرمای حاکم در منطقه بندرلنگه می باشد مورد بررسی قرار گرفته است.نتایجی که براساس بررسی متغیرها بر روی فضای ورودی بناها صورت گرفته بیان کننده محیطی است، که توانسته با بهره گیری از عوامل پایدار با شناخت عناصر، فضاها و ساختارها در معماری بومی به شرایطی از معماری دست یابد که در آن توجه خاصی به عامل آسایش و حفظ حریم ها در پهنه اقلیمی گرم و مرطوب بندرلنگه شده است.