استفاده از تحلیل عاملی جهت تدوین، ارزیابی و شناسایی موثرترین معیارهای دانش بومی در مدیریت و برنامه ریزی منابع آب مناطق خشک و نیمه خشک ایران (استان یزد)

با توجه به سوءمدیریتهای واقع شده در حوزه استفاده، احیا و تخصیص منابع آب، بازگشت و استفاده از فن‌آوری‌ها و دانش‌های بومی و به روزآوری آنها و بومی کردن فناوری‌های مدرن امری اجتناب ناپذیر است. از آنجاکه یکی از رکن‌های مهم برنامه‌ریزی و مدیریت در حوزه منابع آب شناسایی مناسبترین معیارها یا عوامل موثر در آن می‌باشد در این پژوهش با مرور وسیع منابع داخلی و خارجی در حوزه دانش بومی و همچنین استفاده از نظر متخصصان و خبرگان استان یزد با روش دلفی متغیرها شناسایی و پرسشنامه تهیه شد، سپس متغیرهای تاثیرگذار با استفاده از روش‌های مناسب مانند تحلیل عامل اکتشافی و تجزیه به مولفه‌های اصلی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان می‌دهد که شش عامل اصلی محافظت و پایداری، مدیریت، کل‌نگری، مقرون به صرفه بودن، سازگاری، پویایی از جمله عوامل و معیار‌های دانش بومی در مدیریت و برنامه ریزی منابع آب استان یزد بوده است، همچنین متغیرهایی چون حفظ تنوع زیستی، مدیریت صحیح و اصولی، مقرون به صرفه بودن و حفظ حیات وحش نیز از اهمیت بیشتری برخودار بوده‌اند