تحلیل وضعیت جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی خانوارهای زن سرپرست در ایران

مقاله پیش رو بر آن است تا با رویکردی توصیفی تحلیلی و با استفاده از داده های خام دو درصد سرشماری سال 1395، وضعیت جمعیتی، اجتماعی و اقتصادی خانوارهای زن سرپرست در ایران را مورد بررسی قرار دهد. نتایج نشان داد که نسبت این زنان در کشور در دو دهه اخیر افزایش 3/4 درصدی داشته است. استان های سیستان بلوچستان و کردستان به ترتیب بیشترین و کمترین درصد زنان سرپرست خانوار را دارند. این افزایش برای خانوارهای تک نفره زن سرپرست نیز بوده است. بیشترین درصد این خانوار در استان خراسان جنوبی و کمترین آن در استان کهگیلویه و بویراحمد بوده اند. بیش از 27 درصد خانوارهای زن سرپرست هیچ فرد باسوادی در خانوار خود نداشته اند. 86 درصد زنان سرپرست بیکار و 14 درصد آنها شاغل بودند که در مقایسه با مردان سرپرست خانوار، شکاف گسترده ای بین این دودسته از خانوارها وجود دارد. تحلیل ها نشان داد که جنسیت سرپرست خانوار به طور قابل توجهی با سن، وضعیت زناشویی، وضعیت سواد، میزان تحصیلات و وضع فعالیت سرپرست خانوار ارتباط دارد. از لحاظ ساختار سنی، زنان سرپرست خانوار مسن تر از همتایان مرد و از لحاظ وضعیت تاهل، بیشتر مردان دارای همسر و بیشتر زنان سرپرست خانوار بدون همسر می باشند. همچنین بی سوادی، میزان تحصیلات و اشتغال در بین زنان سرپرست خانوار بیشتر از همتایان مردان است. مفهوم ضمنی این است که زنان سرپرست خانوار از لحاظ شاخص های مورد بررسی در مقایسه با مردان سرپرست خانوار وضعیت مطلوبی ندارند.