مدل علی اختلال خوردن براساس خودشیء انگاری، اجتناب تجربه ای و کمال گرایی با نقش واسطه ای نگرانی از تصویر بدنی در جامعه زنان دارای اضافه وزن

هدف از انجام پژوهش حاضر مدل علی اختلال خوردن براساس خودشیء انگاری، اجتناب تجربه ای و کمال گرایی با نقش واسطه ای نگرانی از تصویر بدنی در زنان دارای اضافه وزن شهرستان کنگاور در سال 98-99 بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و مدل معادلات ساختاری بود. از جامعه ی مذکور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 450نفر از زنان با شاخص توده ی بدنی28 BMI≥ انتخاب شدند. پرسشنامه های مقیاس تشخیص اختلال خوردن(استیس و همکاران،2001)، خودشیء انگاری(نول و فردریکسون،1998)، پرسشنامه پذیرش و عمل- نسخه ی دوم(بوند و همکاران،2011)، کمال گرایی چندبعدی تهران(بشارت، 1386) و نگرانی از تصویر بدنی(لیتلتون وهمکاران،2005) به عنوان ابزارهای سنجش مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل داده ها با دو نرم افزار spss و Amos انجام شد. یافته ها بیانگر این است که خودشیء انگاری، اجتناب تجربه ای و کمال گرایی در زنان دارای اضافه وزن با میانجی گری نگرانی از تصویر بدنی براختلال خوردن آنها اثر می گذارد. همچنین خودشیء انگاری، اجتناب تجربه ای و کمال گرایی بر نگرانی از توصیر بدن و بر اختلال خوردن اثر مستقیم می گذارد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که در مجموع خورشیء انگاری، اجتناب تجربه ای و کمال گرایی می تواند پیش بین مناسبی برای اختلال خوردن زنان از طریق نگرانی از تصویر بدنی در آنها باشد.