آثار تحریم های یکجانبه بر رعایت حقوق بشر با تاکید بر تحریم های ایالات متحده آمریکا علیه ایران

امروزه تحریم های یکجانبه به عنوان ابزاری در دست دولت ها در حال تبدیل شدن به یک رویه بین المللی است که استفاده از آن، به عنوان اقدامات خارج از نظام امنیت جمعی منشور ملل متحد، مشروعیت این اقدامات را از حیث انطباق با موازین حقوقی بینالمللی با شک و تردید مواجه نموده است. تحریم کنندگان در توجیه اقدامات یکجانبه خود عمدتا به اصل آزادی دولت ها در برقراری یا قطع روابط تجاری خود با سایر دولت ها استناد می نمایند در حالیکه مستند به بندهای (الف) و (ب) ماده (42) طرح مسئولیت بین المللی دولت ها، دولت واضع تحریم از این جهت که با اعمال تحریم های خودسرانه، به طور گسترده بر عملکرد دولت هدف تحریم تاثیر می گذارد و دولت هدف تحریم نیز به دلیل عدم ایفای تعهدات حقوق بشری، نسبت به ساکنین سرزمین تحت حاکمیت خود دارای مسئولیت می باشند. مراعات یا تخطی کشورهای واضع تحریم از موازین حقوقی بینالمللی، نقش حایز اهمیتی در مشروعیت یا عدم مشروعیت تحریم های وضع شده دارد، اما با توجه به اینکه تحریم های یکجانبه عمدتا از سوی کشورهای صاحب قدرت وضع میگردند بنابراین در فرض عدم مشروعیت تحریم های یکجانبه نیز کمتر شاهد عدول کشور واضع تحریم از مواضع خود بوده ایم. از همین رو در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای ضمن شناسایی و ارزیابی دقیق آثار سوء حقوق بشری تحریم های یکجانبه، راهکارهایی موثر و کارآمد در جهت کاهش آن ها به عنوان بخش مهمی از تکلیف دولت های هدف و جامعه جهانی ارایه گردیده است.