خطای بصری و چیدمان عناصر شهری؛ تدوین رویکرد نوین در تحلیل خطای بصری موقعیت عناصر شهری

خطاهای بصری رایج‌ترین خطاهای ادراکی هستند که در ادبیات شهری کمتر به آن پرداخته شده است. لذا پژوهش حاضر، به‌دنبال دستیابی به یک رویکردی نوین در تجزیه‌وتحلیل بهره گیری از خطای بصری در چیدمان عناصر فضای شهری است.

روش شناسی:

  این پژوهش در سال 1400 انجام شد و شامل مقالات علمی-پژوهشی خارجی در زمینه ادراک خطای بصری طی سال‌های 2000-2020 بود. در این ارزیابی نظام‌مند فراروش، برای دستیابی به داده‌های پژوهش، تمامی پایگاه‌های اطلاعاتی گوگل اسکالر، ریسرچ‌گیت و ساینس‌دایرکت مورد بررسی قرار گرفتند. 30 مقاله مرتبط انتخاب شدند. مبتنی بر مدل فراروش، برای ادراک سازوکار ادراک خطای بصری در چیدمان عناصر شهری و جانمایی نقطه کانونی در شهر، خطای بصری " تغییر اندازه-فاصله مناظر شهری"، به‌صورت روش توسعه‌ای و استراتژی آزمایشی، در نمونه ای از فضای شهری با دارابودن نقطه کانونی و زمینه بصری به‌صورت سه بعدی با استفاده از نرم‌افزار SketchUp 2017، مدل‌سازی شد.

 با استفاده از روش ترکیبی فراروش، مهم‌ترین مولفه های روش شناسی مطالعات ادراک خطای بصری تبیین و مبتنی بر آن، خطای خاص تغییر اندازه در فضای شهری سه‌بعدی با استفاده از نرم‌افزار SketchUp و چارت حدت بینایی Landolt C، مدل‌سازی شد. ماهیت خاص خطای مذکور مشخص و قابلیت نرم‌افزار SketchUp و چارت حدت بینایی Landolt C، در ارزیابی خطای بصری مشخص شد.

 با مدل‌سازی خطای ادراک اندازه، نقطه خاص طراحی یعنی نقطه عطف M، ارایه شد که با توجه به آن، کانون فضای شهری با توجه به پس‌زمینه آن در قبل و بعد از نقطه، متفاوت ادراک می‌شود. این نقطه و خطای خاص آن، ظرفیت ویژه‌ای برای برنامه‌ریزی نظام فضایی شهر و غلبه نقاط کانونی در کریدورهای خاص گردشگری و یادمانی ایجاد می‌کند.