تبیین ارتباط بین فرسودگی و جرائم در بافت های فرسوده تهران

یکی از عواملی که در وقوع جرایم تاثیر به سزایی دارد، مکان‏ها و مناطق جرم‏خیزی می‏باشد که مجرمین تمایل بیشتری برای فعالیت در این مکان‏ها از خود نشان می‏دهند. بافت‏های فرسوده شهری به علت مشکلات کالبدی امکان کنترل رسمی پلیس را محدود می‏سازند و فرصت ارتکاب جرم را افزایش می‏دهند. به علاوه، اکثر ساکنین این بافت‏ها از نظر اجتماعی و اقتصادی از اقشار محروم جامعه هستند. هدف این پژوهش تبیین ارتباط بین فرسودگی و جرایم در بافت‏های فرسوده تهران می‏باشد.

در این پژوهش با استفاده از سیستم تحلیل اطلاعات جغرافیایی (Arc GIS 10.3) ارتباط بین این فرسودگی و جرایم در شهر تهران تبیین شده است. با توجه به آمار و اطلاعات وضعیت جرایم در سال 95 ناجا، پراکنش جرایم مختلف در کلانتری های مناطق شهری تهران ترسیم شده است. این جرایم شامل سرقت، قتل، شرارت، منازعات فردی و جمعی، تجاوز به عنف، اعتیاد، خرده فروشی و مبارزه با مواد مخدر می باشد. همچنین، درصد فرسودگی مناطق شهری با استفاده از اطلاعات سازمان نوسازی شهر تهران و مطالعات صورت گرفته توسط شرکت مادرتخصصی عمران و بهسازی شهری ایران بدست آمده است و سپس در نرم‌افزار GISArc رابطه بین میزان فرسودگی و جرایم رخ داده در کلانتری های مناطق شهری تهران بدست آمده است.

یافته‌های پژوهش نشان می‏دهد که در تمامی کلانتری‏ها در محدوده با فرسودگی بسیار بالا (3 کلانتری) مجموع جرایم زیاد یا بسیار زیاد است. در کلانتری ها در محدوده با فرسودگی بالا و متوسط رابطه مستقیمی بین میزان فرسودگی و مجموع جرایم وجود ندارد. در تمام کلانتری ها که جرایم بسیار کم دارند، فرسودگی نیز بسیار کم است. در 95% کلانتری ها که جرایم کم دارند، فرسودگی محدوده آن‏ها بسیار کم است. در 80% کلانتری ها که جرایم متوسط دارند، فرسودگی کم یا بسیار کم است.

براساس نتایج تحقیق حاضر نمی توان گفت که رابطه کاملا مستقیم بین فرسودگی و مجموع جرایم در تهران وجود دارد. جرم فقط در مناطق فرسوده دیده نمی شود، ولی مناطق فرسوده تهران جرم خیز هستند.