تاثیر آموزش تنظیم هیجانی بر راهبردهای ارزیابی مجدد و فرونشانی تجارب هیجانی بیماران قلبی و عروقی

 با توجه به نتایج پژوهش های مختلف در زمینه نقش تجارب هیجانی در بیماری های قلبی و عروقی، به نظر می رسد بدتنظیمی هیجانی می تواند به عنوان عاملی مهم در بروز یا تشدید این بیماری ها مطرح باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش تنظیم هیجان بر راهبردهای ارزیابی مجدد و فرونشانی تجارب هیجانی بیماران قلبی و عروقی بود.

پژوهش حاضر از نوع طرح های نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی و عروقی شهر کرمانشاه در سال 1397 بودند که از بین آن ها 30 نفر به عنوان شرکت کننده به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل انتخاب شدند (هر گروه 15 نفر). مداخله آموزش تنظیم هیجان برای گروه آزمایش در 8 جلسه نود دقیقه ای اجرا شد در حالی که گروه کنترل در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه تنظیم هیجانی (ERQ) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده گردید.

تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و کنترل، تفاوت معنی داری وجود دارد (0/01>P)؛ بدین معنی که آموزش تنظیم هیجان باعث افزایش راهبرد ارزیابی مجدد و کاهش راهبرد فرونشانی تجارب هیجانی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد.

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آموزش تنظیم هیجان می تواند به عنوان یک مداخله اثربخش با افزیش راهبرد ارزیابی مجدد و کاهش راهبرد فرونشانی تجارب هیجانی زمینه را برای بهبود بیماری های قلبی و عروقی فراهم سازد.