مقایسه اثربخشی درمان وجودی و درمان مبتنی بر شفقت بر بهزیستی روان شناختی و آشفتگی زناشویی زنان متعارض

درمان وجودی به بررسی آگاهی انسان از خود و توانایی او در نگریستن به ماورای مشکلات خویش و مسایل وجودی می پردازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی درمان وجودی و درمان مبتنی بر شفقت بر بهزیستی روان شناختی و آشفتگی زناشویی زنان متعارض انجام گرفت.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل تمام زنان متاهلی بود که به دلیل اختلافات زناشویی در شش ماهه اول سال 1398 به مراکز مشاوره شهرستان سبزوار مراجعه کرده بودند و از میان آنها 45 زن به صورت دردسترس انتخاب شدند. گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه درمان هفتگی 90 دقیقه ای تحت درمان قرار گرفت و گروه گواه طی این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسش نامه، آشفتگی زناشویی اشنایدر (1997) و مقیاس بهزیستی روان شناختی (1989) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد.

یافته های پژوهش نشان داد تاثیر درمان وجودی بر بهزیستی روان شناختی بیشتر از درمان مبتنی بر شفقت می باشد و بالعکس تاثیر درمان مبتنی بر شفقت بر آشفتگی زناشویی بیشتر از درمان وجودی می باشد. شایان ذکر است ماندگاری اثر درمان پس از دو ماه حفظ شده است (0/05›p).

با توجه به یافته های پژوهش می توان برای افزایش بهزیستی روان شناختی و کاهش آشفتگی زناشویی از درمان وجودی و درمان مبتنی بر شفقت استفاده کرد.