ارتقای کیفیت یادگیری بالینی دانشجویان مامایی با به کارگیری مدل یک به یک: رویکرد اقدام پژوهی

یکی از روش های ارتقای آموزش بالینی اقدام پژوهی است. هدف مطالعه حاضر تاثیر به کارگیری مدل یک به یک در ارتقای کیفیت یادگیری بالینی دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی با استفاده از این رویکرد است.

این مطالعه اقدام پژوهی با استفاده از مدل چهار گانه لوین با مشارکت افراد ذی نفع شامل دانشجویان مامایی، کارشناسان مامایی و مدیر گروه مامایی انجام گرفت. پنج بحث گروهی متمرکز و از طریق تحلیل محتوای کیفی مرسوم انجام شد و راه کار پیشنهادی ارتقای کیفیت یادگیری بالینی به صورت مدل آموزش یک به یک طراحی گردید. سپس بر اساس برنامه آموزشی تدوین شده، برنامه آموزشی در دو ترم تحصیلی اجرا شد.

یافته های مرحله اول نشان داد که میانگین تعداد دانشجو در هر گروه، میانگین حضور دانشجو در هر شیفت و میانگین تعداد خدمت ارایه شده (زایمان، کارگذاری وسیله داخل رحمی) در یک شیفت کاری مطلوب نبود که نشانگر نقایصی در حیطه های مهارتی، شخصیتی و مدیریتی در آموزش بالینی دانشجویان مامایی بود. پس از اجرای مدل یک به یک در دو ترم تحصیلی با ساعات حضور موثر دانشجو در بالین و افزایش تعداد خدمات انجام شده توسط وی در هر شیفت کاری و به طور کلی با بهبود عوامل مهارتی، شخصیتی و مدیریتی همراه بود.

به کارگیری مدل یک به یک در ارتقای کیفیت یادگیری بالینی دانشجویان مامایی نقش موثری دارد ولی برنامه ریزی آن و جلب مشارکت همکار آموزشی با چالش هایی رو به رو است.