اثربخشی طرح واره درمانی گروهی بر اضطراب اجتماعی و علائم اختصاصی آن در افراد نابینا و کم ‫بینا

هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی طرح واره درمانی گروهی بر اضطراب اجتماعی و علایم اختصاصی آن در افراد نابینا و کم بینا بود.

این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. بدین منظور جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه افراد نابینا و کم بینای موسسه آموزشی نابینایان ابابصیر شهر اصفهان بود که به روش نمونه گیری در دسترس، 26 شرکت کننده انتخاب شدند و به صورت تصادفی (13 نفر) در گروه آزمایش و (13 نفر) در گروه کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش مطابق با پروتکل طرح واره درمانی یانگ 10 جلسه (به صورت هفتگی) تحت آموزش قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. داده ها به روش خودگزارش دهی (شاخص هراس اجتماعی) جمع آوری گردید و با استفاده از آزمون کوواریانس به وسیله نرم افزار SPSS-21 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها تفاوت معناداری میان اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش در زمان ورود به طرح، بلافاصله پس از درمان و یک ماه پس از درمان را نشان داد؛ اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد.

یکی از درمان های مفید و پربازده برای اختلالات مقاوم، مبهم و درازمدت که ریشه در دوران کودکی دارند «طرح واره درمانی» ابداعی یانگ می باشد و گروهی بودن فرآیند درمان نیز از عوامل مهم اثربخشی این مدل درمانی در پژوهش حاضر محسوب می شد