تعیین میزان رخداد رفتارهای ایذایی در بخش های درمانی

رفتار ایذایی هر نوع رفتار نامناسب، مقابله یا تضاد، از بدرفتاری کلامی تا خشونت فیزیکی یا جنسی را شامل گردیده و منجر به آسیب یا ارعاب دیگران می‌شود. رفتارهای ایذایی در محیط‌های درمانی تاثیرات گسترده‌ای بر گیرندگان و ارایه‌دهندگان خدمات سلامتی دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی بروز رفتار ایذایی و جو حاکم بر روابط پزشک و پرستار در جامعه درمانی بوده است.

 یک مطالعه توصیفی مقطعی است که 248 نفر از کارکنان بیمارستان‌های آموزشی اصفهان با روش نمونه‌گیری تمام‌شماری وارد مطالعه شده و اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق‌ساخته بررسی رفتارهای ایذایی، دارای سوالات چندگزینه‌ای طی سال 1396 جمع‌آوری شد. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS 16 با استفاده از آمار توصیفی گزارش شدند.

163 نفر (7/65 درصد) شرکت‌کنندگان کارکنان زن و مابقی مرد، 82 (33/1 درصد) نفر از پاسخ‌دهندگان از بیمارستان الزهرا و 105 (42/3 درصد) نفر در بخش اورژانس مشغول به کار بودند. 212 (85/5 درصد) نفر از پاسخ دهندگان شاهد رفتارهای ایذایی از سوی پزشک و همچنین پرستار و 200 (80/6 درصد) نفر شاهد رفتارهای ایذایی از سوی سایر کارکنان بیمارستان‌ها بوده‌اند. از نظر واحدهای مورد پژوهش 17 (6/9 درصد) نفر جو پزشک پرستار را بسیار مثبت و 148 (59/7 درصد) نفر جو را نسبتا مثبت ذکر نموده‌اند.

 این مقاله حاصل طرح تحقیقاتی با کد مصوب 292272 از کمیته تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است. از همه پرسش‌شونده‌ها قبل مطالعه رضایت آگاهانه اخذ گردید.

از آنجایی ‌که رفتار ایذایی از بروز بالایی بین پزشکان و پرستاران برخوردار است و بر ارتباط آن‌ها تاثیر منفی دارد، به نظر می‌رسد داشتن یک سیستم مدیریتی با قوانین کارا با قابلیت اجرایی برای همه و ارایه آموزش‌ها در زمینه ارتباطات از اهمیت بالایی برخوردار است.