آموزش مجازی و چالش های آن در دوران کرونا از منظر بانوان هیات علمی دانشگاه مازندران: یک مطالعه پدیدارشناسانه

هدف پژوهش حاضر مطالعه چالش های آموزش مجازی در دوران کرونا از منظر تجربه زیسته بانوان هیات علمی دانشگاه مازندران بوده است. طرح پژوهش حاضر کیفی و روش مورد استفاده پدیدار شناسی بود. جامعه آماری شامل بانوان هیات علمی دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 1400-1399 که روی هم 71 عضو بود. داده های کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته از 20 نفر جمع آوری و اعتبار و روایی پژوهش بر اساس اعتبار، انتقال پذیری، قابلیت اطمینان و قابلیت تایید بررسی و تایید گردید. روش تجزیه و تحلیل داده ها در پژوهش حاضر، تحلیل مضمون(فراگیر، سازمان دهنده و فراگیر) بود. نتایج نشان داد بانوان با چالش های مختلفی در آموزش مجازی مواجه شدند که در قالب 1 مضمون فراگیر، 3 مضمون سازمان دهنده و 9 مضمون پایه دسته بندی شدند. تغییر در سبک تدریس، زیر ساخت ها و امکانات و عدم همکاری دانشجویان از مضامین سازمان دهنده ی بدست آمده می باشد. هر مضمون سازمان دهنده نیز از چند مضمون پایه تشکیل می شود که شامل تغییر در سبک آموزش و تدریس و زمان بر بودن؛ چالش های زیرساخت های دانشگاه، امکانات استاد، امکانات دانشجو و زیرساخت های بنیادی؛ جدی نگرفتن آموزش های مجازی، بی توجهی به کلاس درس و انتظارات نامعقول دانشجویان از جمله مضامین پایه بوده که مشارکت کنندگان به عنوان چالش آموزش های مجازی در دوران کرونا بدان اشاره نمودند. در نهایت، آموزش مجازی و کلاس الکترونیکی که تا حال در دانشگاه های ایران مورد توجه قرار نگرفته بود، با ورود این ویروس مرکز توجه قرار گرفت که به دلیل همین مساله با چالش های بسیاری مواجه شد. شناسایی چالش ها، اولین گام جهت برطرف نمودن آن می باشد تا سازمان های وابسته به آن در این راستا گام بردارند.