تاثیر و مقایسه آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و ترکیب کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه در شدت استرس مبتلایان به میگرن

سردردهای میگرنی، به عنوان سومین بیماری شایع در دنیا و ششمین عامل ناتوانی، به‌طور متوسط 10 درصد از جمعیت دنیا را درگیر نموده‌اند. به دلیل ماهیت نورولوژی این بیماری، بسیاری از کارکردهای شناختی فرد بیمار همچون حافظه، توجه، تصمیم‌گیری و غیره، تحت تاثیر قرارگرفته و دچار اختلال می‌گردند. همچنین این بیماری مزمن به صورت دوره‌ای و ناتوان‌کننده، بر شاخص‌های کیفیت زندگی، روابط و بهره‌وری بیماران تاثیر منفی می‌گذارد.

مقاله حاضر باهدف تاثیر و مقایسه آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و ترکیب کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه درشدت استرس مبتلایان به میگرن انجام شد.

این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران میگرنی سنین 30 تا 45 سال مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) در سال 1398 بودند در نهایت 49 آزمودنی در سه گروه به ترتیب گروه اول آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی، گروه دوم روش ترکیبی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی همراه با تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه با استفاده از جریان مستقیم الکتریکی و گروه کنترل به عنوان گروه مقایسه برنامه آموزش غیر ساختاربندی همچون مدیریت زمان و مرور کارهای روزانه و هفتگی خود را دریافت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه شدت استرس هری (2000) و روش آماری تحلیل اندازه‌گیری مکرر بود.

روش آموزشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و ترکیب کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه در مقایسه با گروه کنترل باعث کاهش استرس شدند. ترکیب کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه در کاهش استرس در مقایسه با روش آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی به تنهایی کارآمدی بیشتری نشان داد.