ارزیابی استراتژی های بالقوه مدیریت صید میگو در شرایط کمبود داده و عدم قطعیت با استفاده از مدلهای پیش نمایی آینده (مطالعه موردی: استان هرمزگان، خلیج فارس)

در تحقیق حاضر که با هدف پیش بینی و ارزیابی پیامدهای حاصل از اعمال برخی استراتژی های بالقوه مدیریتی (11 استراتژی و 2 رویه مرجع) در صید میگوی استان هرمزگان انجام شد، از مدل های پیش نمایی آینده تحت شرایط عدم قطعیت و فقر داده استفاده گردید. داده های مورد استفاده از طریق حضور ناظرین علمی روی ترالرهای سنتی صید میگو بین ماه های مهر تا آذر 1397 و همچنین نتایج حاصل از تحقیقات پیشین جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که در میان استراتژی های مختلف، استراتژی کنترل اندازه صید میگو (matlenlim) بیشترین عملکرد نسبی را داراست، درحالی که استراتژی مدیریت با اختلاف تاخیر زمانی (Delay-difference) هم از نظر ذخیره و هم برداشت محصول عملکرد نسبی پایینی دارد و برای مدیریت ذخایر میگو در استان هرمزگان پیشنهاد نمی شود. همچنین با توجه به اینکه استراتژی کنترل تلاش صیادی با طول گونه هدف (LtargetE) در مقایسه با سایر استراتژی ها، خروجی بهتری برای حفاظت از ذخایر داشت، پیشنهاد می شود چنانچه مدیران اجرایی به دنبال حداکثر حفاظت از ذخیره هستند، از این استراتژی استفاده کنند. برای مدیریت ذخیره مولدین نیز استراتژی تنظیم تلاش صیادی با طول بهینه صید (EtargetLopt) عملکرد نسبی بهتری از خود نشان داد. استراتژی جستجوی تلاش صیادی (Effort searching) با هدف دست یابی به حداکثر محصول پایدار از یک ذخیره آسیب-دیده نیز قوی ترین خروجی را ارایه کرد و نتایج آن نشان داد که در تلاش صیادی بهینه، باید 40 درصد ذخیره را برداشت نمود. نتایج این تحقیق می تواند اطلاعات مفیدی را در اختیار بخش اجرایی شیلات در جهت ارتقای سطح مدیریت پایدار صید در منطقه خلیج فارس قرار دهد.