اثر سسامول بر پاسخ های رفتاری درد نوروپاتیک و میزان بیان اینترلوکین های 6 و 10 در عصب سیاتیک آسیب دیده موش صحرایی
آسیب اعصاب محیطی یک مشکل بالینی است که باعث ناتوانی حسی و حرکتی می شود. سسامول یک آنتی اکسیدان است که می تواند در ترمیم ارگان های مختلف موثر باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر دوزهای مختلف سسامول بر التهاب و درد در عصب سیاتیک آسیب دیده موش صحرایی بود.
در این مطالعه از 35 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار استفاده شد. موش ها به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه شم بدون ایجاد آسیب، گروه کنترل و سه گروه تجربی که پس از آسیب به عصب سیاتیک به مدت 28 روز به ترتیب DMSO (حلال) و دوزهای 50، 100 یا 200 میلی گرم/کیلوگرم سسامول را به صورت داخل صفاقی دریافت می کردند. سپس تست های رفتاری درد شامل آلودینیای مکانیکی و هایپر آلژزیای حرارتی و هم چنین فاکتورهای التهابی شامل اینترلوکین 6 و 10 در عصب سیاتیک مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که تجویز 50 و 100 میلی گرم/کیلوگرم سسامول به طور معناداری باعث کاهش بیان اینترلوکین 6، افزایش بیان اینترلوکین 10، افزایش آستانه پس کشیدن پا در آزمون آلودینیای مکانیکی و افزایش زمان پاسخ به درد حرارتی در آزمون هایپرآلژزیای حرارتی در عصب سیاتیک آسیب دیده نسبت به گروه کنترل گردید (05/0<P). در حالی که تجویز 200 میلی گرم/کیلوگرم سسامول تاثیر معنا داری نداشت.
تجویز 50 و 100 میلی گرم/کیلوگرم سسامول ممکن است باعث کاهش التهاب و درد در عصب سیاتیک آسیب دیده موش صحرایی گردد که احتمالا می تواند به بهبود روند ترمیم عصب کمک کند.
اینترلوکین 6 ، اینترلوکین 10 ، درد ، سسامول ، عصب سیاتیک ، موش صحرایی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.