تغییرات در سطوح سرمی مارکرهای توموری CEA و CA19-9 بیماران مبتلا به سرطان کلورکتال در مراحل مختلف بیماری

سرطان کلورکتال یکی از شایع ترین سرطان های دستگاه گوارش در جهان است که شیوع بالایی در افراد میانسال دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی و مقایسه ی تغییرات در سطح سرمی CEA و CA19-9، به عنوان دو تومور مارکر مهم، در تشخیص مراحل مختلف سرطان کلورکتال بود.

این مطالعه از نوع مطالعات علوم پایه بود، که در آن 67 بیمار بستری مبتلا به سرطان کلورکتال مورد بررسی قرار گرفتند. در ابتدا نمونه های بافتی و نمونه های خون سیاهرگی بیماران جمع آوری  شد. سپس تومورمارکرهای CEA و CA19-9 به روش سنجش فلورسانس وابسته به آنزیم  (ELFA)اندازه گیری شد و تغییرات سلولی با رنگ آمیزی H&E مطالعه شد.

از 67 بیمار مبتلا، به ترتیب 6/57 % مرد و 3/43% زن بودند که 7/59% آن ها (40 نفر) بالای 61 سال سن داشتند. شایع ترین محل درگیری بافتی، رکتوم و سیگمویید بود. در فاز حاد بیماری، تعداد گلبول های قرمز (0091/0=P) و سطح هموگلوبین (141/0=P) کاهش یافت، در حالی که تعداد پلاکت ها بدون تغییر باقی ماند (212/0=P). همچنین مقادیر لنفوسیت و نوتروفیل در ابتدا افزایش و سپس کاهش نشان دادند. یافته ها نشان داد که ارتباط معناداری بین این دو تومورمارکر و سطوح بیماری وجود دارد.

نتایج ما نشان داد که اگرچه این مارکرهای توموری، فاکتورهای مناسبی برای تشخیص سرطان کلورکتال در مراحل اولیه ی این بیماری نیستند، ولی از آنها می توان به عنوان دو مارکر مهم برای تشخیص پیشرفت بیماری استفاده کرد.