بررسی اثر تجویز عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر میزان گلوکز خون در موش های صحرائی هیپوتیروئیدیسم و نرمال

 کم کاری غده تیرویید در بین بیماری های غدد درون ریز شایع ترین بیماری پس از دیابت است. در کم کاری غده تیرویید، سطح ترشح هورمون های تنظیم کننده سوخت و ساز کاهش می یابد. هدف از این مطالعه بررسی اثر عصاره هیدروالکلی زنجبیل به عنوان داروی بالا برنده سوخت و ساز بر میزان گلوکز خون در موش های صحرایی هیپوتیروییدیسم و نرمال می باشد.

تعداد 60 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 6 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل ماده ای دریافت نکرد، گروه شاهد، mL 1/ 0 محلول سالین، به مدت 24 روز دریافت کردند، گروه تجربی 1 با دریافت متی مازول به مقدار mg/Kg 60 به مدت 24 روز، دچار هیپوتیروییدیسم شدند. گروه تجربی 2 عصاره هیدروالکلی زنجبیل را به مقدار mg/kg 400 و گروه تجربی 3 و 4 با دریافت متی مازول به مقدار  mg/Kg 60 و همزمان عصاره هیدروالکلی زنجبیل را با دوزهای  mg/kg 200 و 400 به مدت 24 روز دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین تزریق، نمونه های خون از قلب آن ها جمع آوری شد. میزان گلوگز خون با دستگاه اتوآنالایزر اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میزان گلوکز خون در گروه تجربی 1 در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت که پس از بکارگیری عصاره هیدروالکلی زنجبیل در گروه های تجربی 3 و 4 کاهش معناداری را نشان داد (05/0>P).

بر اساس این نتایج می توان پیش بینی کرد که مصرف زنجبیل، میزان گلوکز خون را در بیماران مبتلا به کم کاری تیرویید کاهش می دهد.