جلوه هایی از استکبارستیزی در سیره و سخن امام راحل؛ به همراه تحلیلی عرفانی از آن

یکی از مسایل قابل توجه در عرفان این است که آیا استکبارستیزی با عرفان قابل جمع و یا با آن ناسازگار است؟ این مقاله با بررسی گفتار و رفتار امام راحل (ره)، در صدد است که اولا جلوه‌هایی از روحیه و رفتار استکبارستیز را از طریق بیان نمونه‌هایی از سیره و سخن ایشان به نمایش بگذارد. ثانیا، تحلیلی عرفانی از آن ارایه دهد. بدین منظور، ابتدا حکایاتی از رفتارهای استکبارستیز امام در دوران‌های مختلف حیات ایشان و در برابر طیف‌های مختلفی از مستکبران، بیان شده و در ادامه، برخی سخنان ایشان علیه مستکبران و جبهه استکبار به صورت عام، که به گونه دیگری از روحیه استکبارستیزی آن عارف بالله حکایت می‌کند، ارایه گردیده است. سپس، تحلیلی عرفانی از این مسیله، که چگونه می‌شود یک عارف از روحیه‌ای حماسی و استکبارستیز برخوردار گردد و چگونه این دو جنبه شخصیتی در فردی همچون امام راحل و یا هر فرد دیگری قابل جمع‌اند، ارایه گردیده است. در این بخش، با تذکر این نکته که استکبارستیزی بر سه عنصر «شجاعت»، «ظلم ستیزی» و «ایثار» استوار است، تاثیر عرفان حقیقی بر حصول و تقویت این سه فضیلت انسانی تبیین گردیده است. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه‌ای است.