نقش واسطه ای سلامت معنوی و استحکام من در رابطه بین کمال گرایی معنوی/مذهبی و سلامت روانی

هدف اول پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص های سلامت روانی شامل آسایش روان شناختی و درماندگی روان شناختی بود. در پاسخ به این سوال که چه متغیرهایی ممکن است در رابطه بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی و سلامت روانی نقش واسطه ای داشته باشند، هدف دوم پژوهش تعیین شد: بررسی نقش واسطه ای سلامت معنوی و استحکام من در رابطه بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی و سلامت روانی. 264 داوطلب (122 پسر، 142 دختر) از دانشجویان دانشگاه های شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد مقیاس کمال گرایی معنوی/ مذهبی، مقیاس آسایش معنوی، مقیاس استحکام من و مقیاس سلامت روانی را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان دادکه کمال گرایی معنوی/ مذهبی با آسایش روان شناختی، آسایش معنوی، آسایش وجودی و استحکام من رابطه مثبت معنادار و با درماندگی روان شناختی رابطه منفی معنادار داشت. بین شاخص های سلامت معنوی و استحکام من با آسایش روان شناختی و درماندگی روان شناختی به ترتیب رابطه مثبت و منفی معنادار وجود داشت. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که آسایش مذهبی، آسایش وجودی و استحکام من در رابطه بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی و شاخص های سلامت روانی نقش واسطه ای دارند. براساس یافته های پژوهش، می توان کمال گرایی معنوی/ مذهبی را یکی از تعیین کننده های سلامت روانی دانست. رابطه مثبت بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص های سلامت معنوی و استحکام من، این نقش تعیین کننده را بیشتر تقویت می کند. یافته های پژوهش با تایید روابط بین کمال گرایی معنوی/ مذهبی با شاخص های سلامت روانی، سلامت معنوی و استحکام من؛ وجود بعد جدیدی از کمال گرایی، یعنی کمال گرایی معنوی/ مذهبی، را متمایز از ابعاد کمال گرایی نامعنوی/ نامذهبی تایید می کنند.