اثر پرایمینگ بذر و نشاکاری بر برخی ویژگی های مورفولوژیک، عملکرد قند و اجزای عملکرد چغندرقند (Beta vulgaris)

به منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر و سیستم کشت بر برخی خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند، آزمایشی در سال زراعی 97-1396 در مزرعه ای واقع در شهرستان نقده استان آذربایجان غربی انجام گرفت. آزمایش به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بود. نوع روش کاشت (مستقیم و انتقال نشاء) در کرت های اصلی و پرایمینگ)اسید سالیسیلیک، جیبرلیک اسید، هیدروپرایمینگ و شاهد (عدم پرایمینگ) در کرت های فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد اثر سیستم کاشت بر مقدار سدیم ریشه، آلکالیته، درصد قند خالص، ضریب استحصال، وزن خشک اندام هوایی، عملکرد قند خالص و درصد قند ملاس معنی دار بود. اثر پرایمینگ بر کلیه صفات مورد بررسی معنی دار بود. اثر متقابل دو تیمار نیز بر پتاسیم ریشه، درصد قند ناخالص، درصد قند خالص، ضریب استحصال قند، وزن خشک اندام های هوایی، عملکرد ریشه، عملکرد قند خالص و درصد قند ملاس معنی دار بود. در این بررسی کم ترین محتوی سدیم ریشه، آلکالیته ریشه، به سیستم کشت نشاکاری اختصاص داشت، همچنین بالاترین شاخص کلروفیل و کم ترین نیتروژن مضر، به تیمار هیدروپرایمینگ اختصاص یافت. بالاترین درصد قند ناخالص، درصد قند خالص، درصد استحصال قند، وزن خشک اندام هوایی، عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قند خالص و کم ترین مقدار پتاسیم ریشه و درصد قند ملاس به سیستم کاشت نشاکاری همراه با تیمار هیدروپرایمینگ اختصاص داشت.