پرولین و آرژنین با بهبود برخی از پارامترهای فیزیکوشیمیایی، عمر پس از برداشت گل های شاخه بریده آلسترومریا ’مارس‘ را افزایش می دهند

به منظور بررسی اثر سیکلوهگزماید و اسیدهای آمینه آرژنین و پرولین بر ماندگاری پس از برداشت گل های شاخه بریده آلسترومریا رقم ’مارس‘ آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار با 20 تیمار اجرا شد. در این آزمایش از دو فاکتور شامل سیکلوهگزماید (CHI) (0، 50، 100 و 1000 میکرومولار) و اسید آمینه (AA)]0، 5 و 10 میلی مولار آرژنین (Arg) و 5 و 10 میلی مولار پرولین (Pro)[به صورت تیمار پالس 24 ساعته استفاده شد. نتایج نشان داد که گل های تیمار شده با "CHI50×Pro10" بیشترین عمر گلجایی (3/9 روز)، بیشترین جذب آب (771/1 میلی لیتر در هر گرم وزن تر)، بیشترین ماده خشک (56/13 درصد)، کمترین تجمع مالون دی آلدهید (32/1 نانومول در هر گرم وزن تر) و بیشترین فعالیت آنزیم کاتالاز (68/5 نانومول در هر گرم وزن تر در دقیقه) را داشتند. تیمار "CHI0×Arg5" در حفظ جذب آب، وزن تر، ماده خشک، پروتیین کل، کاهش تجمع مالون دی آلدهید و افزایش فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز از موفق ترین تیمارها بود و رتبه دوم را در افزایش عمر گلجایی (08/9 روز) بخود اختصاص داد. بنابراین دو تیمار "CHI50×Pro10" و "CHI0×Arg5" به عنوان موفق ترین تیمارها در بهبود صفات کمی و کیفی گل شاخه بریده آلسترومریا معرفی می شوند. کمترین اثر مثبت در اکثر صفات ارزیابی شده متعلق به تیمار 1000 میکرومولار سیکلوهگزماید بود. بنابراین کاربرد سطوح بالای سیکلوهگزماید (1000 میکرومولار) در محلول گلجایی گل های شاخه بریده آلسترومریا رقم ’مارس‘ به دلیل اثر منفی و سمی بر شاخص های پس از برداشت توصیه نمی شود.