اثر تعامل 4 هفته تمرین استقامتی و اکتاپامین بر بیان ژن PGC-1α در بافت چربی قهوه ای رت های نر تغذیه شده با DFO
امروزه، بافت چربی قهوه ای به عنوان هدف بالقوه درمانی برای افزایش هزین ی انرژی و استفاده از فعالیت ورزشی جهت تحریک این بافت مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. از این رو، هدف از مطالعه ی حاضر، تعیین تاثیر تعامل 4 هفته تمرین استقامتی و اکتاپامین بر بیان ژن PGC-1α در بافت چربی قهوه ای رت های نر تغذیه شده با DFO بود.
30 سر رت نر ویستار با میانگین وزن300 تا350 گرم و سن 8 هفته، به طور تصادفی به 5 گروه (6=n) کنترل سالم ، کنترل مسموم (DFO)، تمرین استقامتی + گروه DFO ، اکتاپامین + DFO و تمرین استقامتی + اکتاپامین + DFO تقسیم شدند. تزریق درون صفاقی ml/kg10 اکتاپامین و گاواژ روغن حرارت دیده، به ترتیب پنج بار در هفته و هر روز انجام شد. پروتکل تمرین استقامتی شامل 4 هفته تمرین هوازی، 5 جلسه در هفته به مدت 20 دقیقه دویدن بر روی تریدمیل بود. بیان ژن UCP-1 توسط RT& PCR اندازه گیری شدند. از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس دو سویه و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید.
نتایج نشان داد، مصرف DFO موجب کاهش معنی دار بیان ژن PGC-1α (05/0< p) در مقایسه با گروه کنترل سالم شد. تمرین استقامتی باعث افزایش معنی دار بیان ژن PGC-1α (05/0< p) در مقایسه با گروه DFO شد. اثر تعامل تمرین استقامتی و اکتاپامین باعث افزایش غیر معنی دار بیان ژن PGC-1α (05/0> p) در مقایسه با گروه DFO شد.
به نظر می رسد، تمرین و اکتاپامین می توانند از طریق ویژگی آنتی اکسیدانی خود، بیان ژن PGC-1α در بافت چربی قهوه ای را فعال کنند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.