بیماری کرونا در جهان معاصر و برخی پیامدهای فلسفی آن

شیوع فراگیر بیماری کرونا، انسان معاصر را به لحاظ فلسفی دچار چالش های جدی ای نموده است. انسان پس از مدرنیسم و نا امیدی از آسمان و معنویت، به واسطه بی ارزش انگاری ارزش های الهی و اخلاقی، با مساله پوچی دست و پنجه نرم می کرد و به واسطه تاکید بر اومانیسم و جعل ارزش های نوین متکی بر انسان تا حدودی بر پوچی و بی معناانگاری زندگی سرپوش گذاشته بود. بیماری کرونا با سرعتی اعجاب انگیز، علاوه بر درد جسمانی، رنجی روانشناختی و عقلانی را بر بشر تحمیل نموده است که ظاهرا تحمل آن بر اساس مبانی فلسفی اومانیسم، قابل تحلیل و تحمل نیست و لا جرم رنج و شری مخرب و آسیب زا تلقی می گردد. این بیماری شاخصه هایی چون اندیشه نجات بخشی علوم تجربی و پیشرفت و امیدواری به آن را به شدت دچار چالش نموده است. در باب مواجهه انسان معاصر و تفکر اومانیسم با طبیعت و خداوند نیز این بیماری لزوم تجدید نظر در نگرش مشتمل بر غرور، ابزار انگاری و سودمندی به طبیعت و خداوند را تجویز کرده و انسان معاصر را به نگرشی فروتنانه و عاشقانه در قبال آن دو دعوت می نماید.