ارزیابی مدل فیزیکی مبنای Sparse Gash در برآورد باران ربایی جنگل های پهن برگ هیرکانی

مشکلات اندازه گیری باران ربایی در توده های جنگلی، ضرورت استفاده از مدل های برآوردکننده باران ربایی را دوچندان می-کند. پرکاربردترین مدل های برآوردکننده باران ربایی، مدل های فیزیکی مبنا هستند که از بین آن ها، مدل Sparse Gash بیشترین کاربرد را دارد. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی مدل Sparse Gash در برآورد باران ربایی پنج توده جنگلی (دو توده جنگلی از گونه بلندمازو، دو توده جنگلی از گونه راش شرقی و یک توده پلت) در ناحیه رویشی هیرکانی بود. بدین منظور، مقدار باران و تاج بارش در هر توده به ترتیب با بهره گیری از پنج و 20 جمع آوری کننده باران اندازه گیری و باران-ربایی از کسر مقدار تاج بارش از مقدار باران محاسبه شد. برای ارزیابی مدل، از چهار آماره ی درصد خطا (Error)، میانگین مطلق خطا (MAE)، ریشه دوم میانگین مربع خطا (RMSE) و ضریب کارآیی (CE) استفاده شد. نتایج نشان داد براساس ضریب همبستگی پیرسون، همبستگی بین مقادیر برآورد شده توسط مدل و مقادیر اندازه گیری باران ربایی در سطح اطمینان 95 درصد معنی دار است. در تمامی توده های مورد مطالعه، مقادیر آماره CE که بیانگر کارآیی مدل Sparse Gash در برآورد باران ربایی است، بالاتر از 5/0 حاصل شد که بیانگر قابلیت مناسب مدل است. هم چنین براساس آماره درصد خطا، مدل قابلیت مناسبی در برآورد باران ربایی چهار توده راش شرقی منطقه لاجیم (3/10- درصد)، بلندمازو منطقه کوهمیان (7/12+ درصد)، بلندمازو منطقه ساری (8/10+ درصد) و پلت منطقه ساری (4/15- درصد) از خود نشان داد. بررسی عملکرد مدل های مختلف فیزیکی مبنا در جنگل های با گونه های متفاوت و خصوصیات مختلف آلومتریک، اقلیمی و باران، می تواند به تکمیل اطلاعات درباره کارآیی مدل های مختلف در برآورد باران ربایی کمک نماید.