پیش بینی اضطراب کرونا ویروس بر اساس سبک های حل مساله و تحمل پریشانی در زنان شاغل

این پژوهش با هدف شناخت اضطراب کرونا ویروس بر اساس تحمل پریشانی و سبک های حل مساله در زنان شاغل شهر یاسوج انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان شاغل شهر یاسوج در سال 1399 تشکیل دادند. از بین جامعه آماری بر اساس جدول مورگان، 364 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای تک مرحله ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، راهبردهای حل مساله کسیدی و لانگ (1996) و اضطراب کرونا ویروس علیپور و همکاران (1398) استفاده شد. بعد از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه و به وسیله نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که اضطراب کرونا با سبک حل مسئله سازنده و تحمل پریشانی همبستگی منفی و با سبک حل مسئله غیرسازنده همبستگی مثبت معناداری دارد. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیری نشان داد که سبک حل مسئله سازنده با ضریب بتای 11/0، سبک حل مسئله غیرسازنده با ضریب بتای 76/0- و تحمل پریشانی با ضریب بتای 20/0 توانستند اضطراب کرونا در زنان شاغل را پیش بینی کنند. از آنجا که سبک های حل مساله و تحمل پریشانی می توانند پیش بین خوبی برای اضطراب بیماری کرونا باشند؛ می توان با بررسی راهبردهای موثر حل مساله و افزایش تحمل پریشانی، اضطراب بیماری کرونا را کاهش داد.