ارایه الگوی تاب آوری زنان روستانشین سرپل ذهاب پس از وقوع زلزله

بررسی تاب آوری زنان به عنوان قشر آسیب پذیر جامعه می‌تواند برخی از مشکلات و همچنین پیامدهای پیش و پس از حادثه بر وضعیت اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، روان‌شناختی افراد آسیب پذیر، به‌ویژه زنان را شرح دهد. هدف این مقاله، ارایه الگوی تاب‌آوری زنان روستانشین سرپل ذهاب پس از وقوع زلزله 21 ابان ماه 1396 بود.

 این تحقیق توصیفی- تحلیلی با روش کیفی- کمی در فروردین تا اسفند‌ 1399 انجام شد. در بخش کیفی، ابزار تحقیق مصاحبه عمیق با متخصصین بود. نمونه گیری به روش نظری انجام شد (27=n). شاخص ها و زیرشاخص های مربوطه برای تهیه پرسش نامه کدگذاری شدند. در بخش کمی، ابزار تحقیق پرسش نامه محقق ساخته بود. پایایی پرسش نامه با استفاده از آلفای کرونباخ 7/0 محاسبه شد. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران، 382 نفر بود. میزان اهمیت و رضایت در عمل هر یک از شاخص ها، در این مرحله مورد ارزیابی قرار گرفت.

تعامل با دیگران، سازگاری با محیط، مشارکت اجتماعی، پیوندهای اجتماعی و صبر در برابر مشکلات، شاخص های زنان تاب آور بوده است. 3/52، 6/33، و 6/4% از زنان پاسخگو دارای تاب‌آوری کم، متوسط، و زیاد بوده اند. ابعاد اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، فردی و ساختاری- کالبدی به ترتیب با دریافت 67%، 62%، 52% و 48% از آرای متخصصین به عنوان عوامل موثر بر تاب آوری زنان شناخته شدند. با توجه به عوامل موثر، 49 گویه به عنوان شاخص های مانع بر تاب آوری، معرفی شدند که نداشتن درآمد زنان روستایی، فقدان مهارت فنی، عدم آموزش زنان، عدم حمایت دولت از زنان و تبیعض جنسیتی، به ترتیب مهم ترین موانع بوده اند.

الگوی تاب آوری زنان روستانشین سرپل ذهاب پس از زلزله 21 ابان 1396 تحت تاثیر ابعاد اقتصادی، ساختاری-کالبدی، اجتماعی-فرهنگی و فردی و گویه های مربوطه قرار دارد.