تبیین چالش های ماندگاری پزشکان و متخصصان در مناطق محروم ایران

اجرای برنامه حمایت از ماندگاری پزشکان در مناطق محروم به عنوان یکی از مهم ترین برنامه های طرح تحول نظام سلامت در پاسخ به چالش کمبود پزشک در مناطق محروم است. مطالعه ی حاضر با هدف تبیین تجربیات پزشکان در ارتباط با چالش های ماندگاری پزشکان در مناطق محروم صورت گرفت.

پژوهش حاضر یک مطالعه ی کیفی است که در سال 1399 در تهران انجام شد. شانزده نفر از پزشکان و متخصصان به روش نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به اشباع اطلاعات انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوای قراردادی گرانهیم و لاندمن و مدیریت داده ها با نرم افزار MAXQDA  نسخه 12، انجام شد. جهت دستیابی به صحت و پایایی داده ها از معیارهای موثق بودن لینکلن و گوبا بهره گرفته شد.

 سه پزشک زن و 13 پزشک مرد با میانگین سن 7/8±45/4 سال و میانگین سابقه کار در مناطق محروم 6/3±8 سال در مطالعه شرکت کردند. 6 نفر از مشارکت کنندگان بومی منطقه و باقی غیربومی بودند. دوازده مشارکت کننده در پژوهش از اعضای هیات علمی دانشگاه بودند. پس از تحلیل داده ها، 286 کد اولیه استخراج گردید، اطلاعات در چهار طبقه ی اصلی و یازده زیرطبقه جای گرفت. بررسی سطح رفاه، انگیزه، عدالت و امنیت مقوله های اصلی این مطالعه بودند.

فراهم نمودن رفاه فردی و اجتماعی برای پزشکان و عدالت در پرداخت های مالی و عدالت آموزشی در کنار برقراری امنیت حرفه ای و جانی انگیزش لازم را برای ماندگاری پزشکان در منطقه محروم ایجاد می کند. با ترکیب همزمان چند راهکار می توان حضور پزشکان را در مناطق محروم تضمین کرد.