بررسی ناامیدی در دانشجویان پزشکی و عوامل مرتبط با آن

محیط دانشگاه با گسترش مشکلات یا فشارهای روانی، ممکن است در بالارفتن ناامیدی در میان دانشجویان نقش داشته باشد. در مطالعه حاضر سعی شده میزان امید به زندگی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان مقاطع مختلف رشته پزشکی ارزیابی شود.

این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی تحلیلی بر روی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 1398-1399 انجام شده است. ناامیدی و وضعیت سلامت عمومی دانشجویان با استفاده از پرسشنامه های ناامیدی بک و پرسشنامه سلامت عمومی جمع آوری شد.

به صورت کلی 634 نفر دانشجو با میانگین سنی 50/22 سال وارد مطالعه شدند. از کل افراد شرکت کننده در مطالعه 270 نفر مرد بوده اند. تقریبا 3/40 درصد، 4/25 درصد و 6/4 درصد از دانشجویان به ترتیب میزانی از ناامیدی خفیف، متوسط و شدید داشتند. علاقه مندی به رشته، مصرف سیگار، رضایت از زندگی، سلامت عمومی و افکار خودکشی با ناامیدی در دانشجویان ارتباط معناداری نشان داد.

نتیجه مطالعه حاضر، حاکی از شیوع نسبتا بالای ناامیدی در دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران است. باتوجه به اینکه این دانشجویان معمولا از رتبه های برتر کنکور سراسری در سطح کشور هستند و از طرفی نیز در آینده عهده دار تامین، حفظ و ارتقا سطح سلامت جامعه خواهند بود، توجه بیش از پیش مسیولان و محققان به سلامت روحی این افراد لازم است تا علل زمینه ای این مشکلات بررسی شده و اقدامات مناسب برای رفع آن انجام شود.