تاثیر و ماندگاری برنامه اصلاحی عصبی- عضلانی بر وضعیت فرود، تعادل ایستا و پویا ورزشکاران مبتلا به نقص والگوس داینامیک زانو

این مطالعه با هدف تعیین تاثیر و ماندگاری برنامه اصلاحی عصبی-عضلانی بر وضعیت فرود، تعادل ایستا و پویا ورزشکاران مبتلا به نقص والگوس داینامیک زانو انجام شد.

جامعه آماری این پژوهش نیمه تجربی شامل ورزشکاران نوجوان رشته فوتبال مبتلا به نقص والگوس پویا زانو بود که به صورت هدفدار انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (سن:0/67±12/50 سال، قد:0/06± 1/70 متر، وزن: 5/46±56/41 کیلو گرم، شاخص توده بدنی: 1/57 ±19/49 کیلوگرم بر متر مربع) و تمرینی
(سن:0/59± 12/23 سال، قد: 0/10±1/67 متر، وزن:8/96 ± 53/07 کیلو گرم، شاخص توده بدنی:1/54 ± 18/83 کیلوگرم بر متر مربع) قرار گرفتند. والگوس پویا زانو با آزمون اسکات و زاویه والگوس و فلکشن زانو با آزمون فرود-پرش و با کمک نرم افزار کینوا ارزیابی شد. تعادل ایستا و پویا با آزمون بس استیک و آزمون Y ارزیابی شد. پس از ارزیابی متغیرها در پیش آزمون، آزمودنی های گروه تمرینی تمرینات عصبی-عضلانی را به مدت 8 هفته انجام دادند و گروه کنترل تنها در این دوره در برنامه آمادگی جسمانی اختصاصی تیم شرکت داشتند.

نتایج بدست آمده در گروه تمرینی نشان داد برنامه اصلاحی عصبی-عضلانی اثر معنی داری بر متغیرها(0/01≥p) به غیر از زاویه فلکشن زانو در انتهای فرود (p=0/06) داشت. اما نتایج تمرین پس از 1 ماه بی تمرینی در متغیرهای والگوس در لحظه فرود، تعادل ایستا و پویا ماندگار نبود. همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی در متغیرهای بررسی شده (0/01≥p) به غیر از متغیرهای زاویه فلکشن زانو در انتهای فرود (p=0/14) تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان داد.

بر اساس نتایج استفاده از برنامه اصلاحی عصبی-عضلانی میتواند به عنوان یک برنامه موثر در پیش از بلوغ به ورزشکاران رشته فوتبال مبتلا به والگوس پویا زانو با منشا مچ پا پیشنهاد شود.