تاثیر دشواری فعالیت بر کمیت و کیفیت رمزگردانی فراگیران انگلیسی سطح پائین تر از متوسط ایرانی

هدف پژوهش حاضر، مشتمل بر دو بخش است: نخست، این پژوهش به بررسی تاثیر سطح دشواری فعالیت گفتاری بر کمیت رمزگردانی فراگیران انگلیسی به عنوان زبان خارجی سطح پایین تر از متوسط پرداخته است. دوم، تاثیر دشواری فعالیت گفتاری بر کیفیت رمزگردانی شرکت کننده ها مورد بررسی قرار گرفته است. شرکت کنندگان این پژوهش، 61  فراگیر زبان انگلیسی سطح پایین تر از متوسط، در موسسه ای خصوصی در ایران بودند. این افراد دوازده تمرین در سه سطح آسان، متوسط و دشوار که توسط پژوهشگران طراحی شده بود، را به اجرا درآوردند. یافته ها نشان داد که کمتر از 10 درصد از عبارات دانش آموزان، مشتمل بر رمزگردانی بودند. شرکت کننده های پژوهش، به صورت معناداری مقوله های رمزگردانی را در شرایط تمرین دشوار به کار گرفتند. نتایج نشان دادند که شرکت کننده ها از رمزگردانی برای هدف های گوناگونی از جمله واژگان، ساختار نحوی، محتوا، روش تبیین، نوبت گیری، و تلفظ بهره گرفته اند. فراگیران عملکردهای بیانی، ارجاعی و نقش های زبانی مستقیم را به کار بردند تا به اهدافشان برسند و تعداد مقوله های مستقیم به واسطه سطح دشواری فعالیت نیز افزایش یافته بود. با توجه به مخاطب رمزگردانی ، تحلیل استنباطی داده ها نشان داد که رمزگردانی خود-محور، همکلاسی- محور، معلم-محور، معلم و سپس همکلاسی- محور و همکلاسی و سپس معلم -محور بودند. شرکت کننده ها، تقریبا نیمی از رمزگردانی را با همکلاسی خود به کار برده بودند؛ اما حاصل فعالیت های دشوارتر، استفاده بیشتر از مقوله های رمزگردانی معلم-محور بود.