هرکول پوآرو و روان شناسی جنایی: جنایت و تفتیش در رمان های منتخب آگاتا کریستی

در پژوهش حاضر، برآنیم تا به شناسایی مفهوم روان شناسی جنایی پرداخته و برخی از بخش های اصلی آن در شخصیت پردازی هرکول پو آرو را تحلیل کنیم. با بهره گیری از رویکردی بینارشته ای، با خوانش و طراحی دقیقی از جرم و نظریه های روان شناختی (به ویژه رفتارگرایی)، به بررسی شگردهای نمایه سازی جنایی در رمان های کارآگاهی آگاتا کریستی می پردازیم. به ویژه، به نظریه ایان مارش در معرفی مجموعه ای از توصیف های رفتار جنایی و ویژگی های وسترا و همکاران در شناسایی مشخصه هایی که تلاش یک کارآگاه را موثر می کند، استناد می کنیم. تمرکز نگارندگان بر رویه های روان شناختی است که در فرایند معما (چگونگی ایجاد و حل کردن آن ها)، وجود دارد از جمله وظیفه کارآگاهان در رمزگشایی رمز ها، در پرتوی فشار های درونی و بیرونی که به آن ها وارد شده و چگونه در تصمیم نهایی شان تاثیر می گذارد. سپس، مفهوم نمایه سازی را آن گونه که یک کارگاه به کار می گیرد، شرح داده و به ترسیم پیش داوری های تکراری که بر حکم نهایی یک پرونده تاثیر می گذارند، خواهیم پرداخت. در پایان، نحوه تکمیل مراحل بالا را با پیاده سازی بر روی سه رمان پرفروش آگاتا کریستی، قتل در قطار سریع السیر شرق (1934)، قتل الفبایی (1936) و قتل در خوابگاه دانشجویی (1955)، که هر سه در بردارنده هرکول پوآرو به عنوان شخصیت اصلی هستند، به تصویر می کشیم. شخصیت پوآرو، با مشخصات جنایی بی اشتباه خود، شاهدی است بر اینکه چگونه کریستی همزمان از مفهوم و کنش روان شناسی جنایی در داستان هم تاثیر پذیرفته و هم بر آن تاثیر گذاشته است.