پاسخ مورفوفیزیولوژیکی ریحان رقم کشکنی لولو به تغذیه با دی‏اکسیدکربن و اتانول

باهدف بررسی اثرسطوح مختلف دی‏اکسیدکربن ومحلو‏ل‏پاشی اتانول بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی ریحان رقم کشکنی لولو درسال 1398 آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه سطح دی‏اکسیدکربن (380، 700 و 1050 پی‏پی‏ام) و چهار سطح محلول پاشی اتانول (0، 10، 20 و 30درصد حجمی) در سه تکرار انجام شد.صفات مورد مطالعه شامل خصوصیات رشدی (ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، طول میانگره، قطر ساقه و وزن تر و خشک اندام هوایی)، رنگیزه‏های فتوسنتزی (کلروفیل a، کلروفیلb، کارتنویید و کلروفیل کل)، فعالیت آنتی‏اکسیدانی، فنل کل و محتوای اسانس بودند. نتایج مقایسه میانگین داده ها نشان داد که با افزایش غلظت اتانول اکثر خصوصیات رشدی گیاه افزایش یافت همچنین کاربرد دی‏اکسیدکربن در سطح 700 پی‎‏پی‏ام بیشترین تاثیر را در افزایش خصوصیات رشدی برجای گذاشت. کاربرد 700 پی‏پی‏ام دی‏اکسیدکربن و محلول‏پاشی 20 درصد حجمی اتانول به‏ترتیب موجب افزایش 18/72، 01/74 و 33/71 درصدی کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل نسبت به سطح 380 پی‏پی‏ام دی‏اکسیدکربن و عدم محلول‏پاشی اتانول شد. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین فعالیت آنتی‏اکسیدانی (8/93 درصد) و فنل کل (28/5 میلی‏گرم در گرم وزن تر برگ) در سطح 700 پی‏پی‏ام دی‏اکسیدکربن و محلول‏پاشی 20 درصد اتانول مشاهده شد. بیشترین محتوای اسانس نیز در سطح 1050 پی‏پی‏ام دی‏اکسیدکربن و محلول پاشی 30 درصد حجمی اتانول حاصل شد. نتایج این آزمایش نشان داد که کاربرد دی‏اکسیدکربن و اتانول با تاثیر بر متابولیت گیاهی و بهبود فتوسنتز می‏تواند بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی گیاه ریحان تاثیرگذار باشد؛ بطوریکه برای رسیدن به بیشترین عملکرد کاربرد سطح 700 پی‏پی‏ام دی‏اکسید کربن و 20 درصد حجمی اتانول پیشنهاد می‏شود.