مقایسه سبک های تربیتی والدین فرزندان با و بدون اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی

اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی یکی از شایع‌ترین مشکلات کودکان و نوجوانان و علت مراجعه به روان‌پزشک و روانشناس است و یک الگوی رفتاری است که علاوه بر دوره کودکی، در بزرگ‌سالی هم ظاهر می‌شود و از نظر تکاملی با میزان نامتناسبی از عدم توجه، تکانشگری و پرتحرکی بروز می‌کند؛ لذا هدف این پژوهش مقایسه سبک‌های تربیتی والدین با و بدون کاستی توجه / بیش فعالی در کودکان 6 تا 12 سال شهرستان اسلامشهر بود.

روش تحقیق علی- مقایسه‌ای بوده و جامعه آماری کلیه والدین مادر اسلامشهر بودند که حجم نمونه 200 نفر و از هر گروه 100 نفر در نظر گرفته شدند که تعداد 91 نفر از مادران کودکان عادی از دو مدرسه به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و تعداد 88 نفر کودکان با نقص توجه از دو مرکز مشاوره وابسته به آموزش‌وپرورش به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و توسط پرسشنامه‌های سبک‌های فرزندپروری بامریند (1973) و فهرست نشانگان مرضی اسپیرافکین و گادو (1994) مورد ارزیابی قرار گرفتند.

نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها به روش تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین سبک تربیتی «سهل‌انگارانه» و «سخت‌گیرانه» والدین دارای کودکان با و بدون نقص‌توجه/بیش فعالی وجود دارد (05/0=P)؛ همچنین نتایج نشان داد تفاوت معنی‌داری بین سبک تربیتی «مقتدرانه» والدین دارای کودکان با و بدون نقص‌توجه/بیش فعالی وجود نداشت (05/0=P).

بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری کرد که شیوه‌های فرزندپروری از مهم‌ترین مولفه‌های تحول فرزند است و نقشی موثر در سلامت رفتار فرزندان دارد.