اثر کاربرد هم زمان بایوچار، باکتری آزوسپریلیوم لیپوفروم و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج (Oryza sativa L.) در دو شیوه آبیاری غرقابی و تناوبی

در این مطالعه، اثر کاربرد هم زمان بایوچار، باکتری آزوسپریلیوم لیپوفروم و نیتروژن در دو شیوه آبیاری غرقابی و تناوبی بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج (Oryza sativa L.) رقم طارم هاشمی بررسی شد. این آزمایش به صورت کرت های دوبارخردشده برپایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در دو سال زراعی 1396 و 1397 انجام گرفت. تیمارهای موردمطالعه شامل شیوه آبیاری در دو سطح آبیاری غرقاب و آبیاری تناوبی به عنوان عامل اصلی و عامل فرعی تیمار کودی در نه سطح، 100، 75 و 50 درصد نیتروژن به همراه شاهد (بدون بایوچار)، 20 و 10 تن  بایوچار در هکتار و  نیز جدایه خالص باکتر ی آزوسپریلیوم لیپوفروم در دو سطح بدون مایه زنی با نشا و با مایه زنی با نشا به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شدند. با توجه به معنی داری اثر عوامل موردبررسی بر صفات مورد اندازه گیری، براساس یافته ها، کاربرد 20 تن بایوچار به همراه با 75 و 100 درصد نیتروژن توصیه شده بیش ترین تاثیر را بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج در هر دو شیوه آبیاری تناوبی و غرقابی نشان داد. در مقایسه، میزان اثربخشی بایوچار در آبیاری تناوبی چشم گیرتر بود. بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که کاربرد 20 تن بایوچار به همراه با 75 و 100 درصد نیتروژن توصیه شده توانسته کاهش عملکرد ناشی از کاهش مصرف آب در آبیاری تناوبی را نسبت به آبیاری غرقاب تا اندازه زیادی جبران کند.