بررسی امکان کشت پاییزه چغندرقند با استفاده از سایکوسل در شرایط اقلیمی پاکدشت

پژوهش حاضر به منظور بررسی امکان کشت و کاربرد سایکوسل بر برخی ویژگی های بیوشیمیایی و عملکرد کیفی و کمی دو رقم چغندرقند (9597 و سوپریما)، انجام گرفت. به همین منظور، آزمایشی در سال زراعی 95-1394 در مزرعه تحقیقاتی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران به صورت کرت خردشده فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. در این آزمایش تاریخ کاشت به عنوان فاکتور اصلی (10 مهرماه و 30 مهرماه) و ترکیب تصادفی ارقام چغندرقند (9597 و سوپریما) و محلول پاشی سایکوسل (1000 میلی گرم بر لیتر و شاهد (عدم مصرف)) به عنوان فاکتورهای فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که در بین تاریخ های کاشت، بیش ترین درصد بولتینگ (58/54 درصد) و محتوای سدیم (معادل 16/9 میلی اکی والان در 100 گرم خمیر چغندرقند) تحت تاریخ کاشت 10 مهرماه و بیش ترین مقادیر در صفات عملکرد ریشه 15/26 تن در هکتار و عملکرد قند خالص معادل 44/1 تن بر هکتار، تحت تاریخ کاشت 30 مهرماه به دست آمد. هم چنین، بیش ترین مقادیر در صفات موردبررسی (به غیر از درصد ساقه روی (بولتینگ) و محتوای سدیم خمیر چغندرقند)، با کشت رقم سوپریما و تحت محلول پاشی سایکوسل به دست آمد. به طورکلی، بهترین شرایط جهت به دست آوردن مناسب ترین عملکرد ریشه و قند در منطقه مورد پژوهش، تاریخ کاشت 30 مهر، رقم سوپریما و محلول پاشی 1000 میلی گرم بر لیتر سایکوسل انتخاب شدند و به منظور کشت چغندرقند در منطقه پاکدشت توصیه می شود.