تاثیر سیلی بینین بر تکثیر سلولی و بیان ژن فاکتور رشد شبه انسولین-1 (IGF-1) در سلول های فیبروبلاست ختنه گاه انسانی در محیط برون تنی

 فیبروبلاست ها در تمام دوران زندگی قدرت ترمیم را حفظ می کنند، در تولید عوامل رشد دخالت دارند و در بین سلول های بافت همبند، ظرفیت تمایز به دیگر اعضا خانواده را دارا می باشند. فاکتور رشد شبه انسولین-1 (IGF-1)[1] در تمایز و رشد رده های سلولی مختلف، نقش مهمی دارد. سیلی بینین، فعال ترین ترکیب دانه های گیاه خار مریم است که تاثیر آن بر سلول سرطانی مطالعه شده است. در این مطالعه تاثیر سیلی بینین بر بقای سلولی و بیان ژن IGF-1 در سلول های فیبروبلاست ختنه گاه انسانی (HFF) بررسی شد.

 میزان سمیت محلول سیلی بینین در غلظت های 10، 20، 40 و 60 میکرومولار با آزمون MTT بر سلول های فیبروبلاست انسانی پس از 24 و 48 ساعت و ارزیابی میزان بیان ژن IGF-1، با آزمون Real time -PCR انجام گردید.

نیمار سیلی بینین پس از 24 ساعت در مقایسه با کنترل دارای تاثیرات سمی بر فیبروبلاست ها بود. اما پس از 48 ساعت، تفاوت نسبت به کنترل معنادار نبود. پس از 24 ساعت تیمار، در غلظت های 20 تا60 میکرومولار سیلی بینین، به طور معناداری بیان ژن IGF-1 سلول های فیبروبلاست نسبت به گروه کنترل افزایش داشت.

سیلی بینین احتمالا به صورت وابسته به غلظت باعث القای بیان ژن IGF-1 پس از تیمار 24 ساعته در سلول های فیبروبلاست می شود. در بررسی سمیت سلولی در غلظت 60 میکرومولار بیشترین مرگ سلولی بعد از 24 ساعت مشاهده شد؛ از این رو برای معرفی سیلی بینین به عنوان محرک تکثیر فیبروبلاست ها نیاز به انجام مطالعات گسترده تر می باشد.