اثربخشی درمان غیرفعال سازی حالت خانواده محور، درمان شناختی- رفتاری و درمان پذیرش و تعهد بر تکانشگری هیجانی نوجوانان دختر دارای مشکلات رفتاری از طریق آموزش مادران

تکانشگری هیجانی از مشکلاتی است که می تواند مشکلات رفتاری نوجوانان را با وخامت بیشتری مواجه کند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان غیرفعال سازی حالت خانواده محور، درمان شناختی- رفتاری و درمان پذیرش و تعهد بر تکانشگری هیجانی نوجوانان دختر دارای مشکلات رفتاری اجرا شد.

 روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل مادران 120 نوجوان دختر 14 تا 18 سال دارای مشکلات رفتاری در شهر اصفهان در سال 1398 بود. از بین آن ها 60 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی و در سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه تکانشگری هیجانی بارت بود. شرکت کنندگان گروه های آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه ای، به صورت گروهی تحت آموزش قرار گرفتند. داده ها از طریق تحلیل واریانس اندازه های تکرار شده و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل گردید.

نتایج نشان داد که در تکانشگری، درمان های غیرفعال سازی حالت خانواده محور، شناختی- رفتاری و پذیرش و تعهد با گروه کنترل، تفاوت معنادار دارند (0/01>p)، ولی بین سه درمان با یکدیگر در کاهش تکانشگری، تفاوت معناداری وجود ندارد (0/05>p) .

در مجموع، یافته های این پژوهش نشان داد درمان های غیرفعال سازی حالت خانواده محور، شناختی- رفتاری و پذیرش و تعهد از زمره درمان هایی هستند که می توانند تکانشگری نوجوانان دختر دارای مشکلات رفتاری را کاهش دهند.