اثر خستگی اندام تحتانی بر کینماتیک مفصل زانو طی مانور فرود در فوتبالیست های مرد بزرگسال

یکی از رایج ترین آسیب ها در فعالیت های ورزشی پارگی رباط متقاطع قدامی (ACL) است. خستگی جسمی مناطق مختلف اندام تحتانی می تواند در تغییر الگوی حرکتی این بخش از بدن موثر باشد و ریسک آسیب ACL را افزایش دهد، هدف از این مطالعه بررسی اثر خستگی اندام تحتانی برکینماتیک مفصل زانو طی فرود در فوتبالیست های بزرگسال است.

ده فوتبالیست مرد بزرگسال (میانگین ±انحراف معیار سن: 1/05±20/7±4/17 سال، قد: 4/17±178/9 سانتی متر و وزن: 8/04±71/55 کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها پیش آزمون را که شامل پریدن و فرود از روی جعبه چهل سانتی متری را انجام دادند و دوربین های دستگاه موشن آنالیزر والگوس، فلکشن و روتیشن زانو را ثبت کردند. از بخش کینتولز نرم افزار پلاگین که به نرم افزار کورتکس ضمیمه شده است، جهت سگمنت سازی و برای به دست آوردن اطلاعات کینماتیکی استفاده شد. پروتکل خستگی اندام تحتانی شامل ده تکرار اسکات تک پا تا نود درجه فلکشن زانو، دو پرش عمودی حداکثر با یک پا و بیست تکرار از بالا و پایین رفتن از یک پله 31 سانتی متری بود. از مقیاس بورگ برای سنجش خستگی استفاده شد. قبل و بعد از اجرای پروتکل خستگی آزمون لی تک پا با هدف مسافت برای اطمینان از سطح خستگی استفاده شد. بعد از انجام پروتکل خستگی پس آزمون به عمل آمد. پس از جمع آوری داده ها از آزمون شاپیرو ویلک جهت نرمالیتی داده ها و از آزمون تی زوجی برای مقایسه میانگین در پیش آزمون و پس آزمون در متغیرهای وابسته استفاده شد.

نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که فلکشن لحظه برخورد تفاوت معناداری از پیش آزمون به پس آزمون داشته و سایر متغیرهای کینماتیکی تغییرات معنادار از پیش آزمون به پس آزمون نداشته اند. سطح معنادار آماری نیز در سطح 05/P≤0 در نظر گرفته شد.

با توجه به یافته های تحقیق می توان این گونه نتیجه گرفت که خستگی اندام تحتانی در مطالعه حاضر تا حدودی باعث تغییرات کینماتیکی پیش بین آسیب ACL شده است. تغییرات کینماتیکی شامل کاهش میزان فلکشن لحظه برخورد بوده است که یکی از عوامل پیش بین آسیب ACL هنگام فرود است.