تجمع مجدد سلول های گرانولوزا-کومولوس طبیعی و تخمک های موش با سندروم تخمدان پلی کیستیک، در شرایط آزمایشگاهی: یک مطالعه تجربی

ارتباط بین تخمک ها و سلول های احاطه کننده آنها نقش عمده ای در جهت پیشرفت میوز و پتانسیل تکوینی تخمک ایفا می کنند.

این مطالعه جهت ارزیابی اثر هم کشتی سلول های کومولوس-گرانولوزای طبیعی (GCCs: Granulosa cumulus cells) با تخمک ها از موش هایی با سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS: Polycystic ovarian syndrome) طراحی شد.

سلول های کومولوس-گرانولوزای طبیعی از 10 موش NMRI ماده بالغ (35-30 گرم، 8-7 هفته) جمع آوری شد و در محیط کشت MEM-α تامین شده با 5% سرم جنین گاوی به مدت 48-24 ساعت کشت داده شدند (cells/well106</sup>×1). سپس، تخمک های حباب زاینده از موش هایی با سندروم تخمدان پلی کیستیک در حضور GCCs طبیعی کشت داده شده (گروه تجربی) و بدون حضور GCCs (گروه کنترل) کشت داده شدند. میزان بلوغ آزمایشگاهی و کیفیت تخمک های PCOs به وسیله ارزیابی بیان ژن TFAM</em> (qReal Time-PCR) و Cx43</em> و ارتباط بین تخمک های PCOs و GCCs طبیعی بعد از 24 ساعت از کشت دنبال شد.

هم کشتی GCCs طبیعی و تخمک های PCOs در گروه تجربی کمپلکسی بنام کمپلکس  GCCsطبیعی-تخمک PCOs تشکیل داد. میزان بلوغ این کمپلکس ها به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (001/0 >p). تفاوت معنی داری در بیان ژن های Cx43 (001/0 > p) و TFAM (03/0 = p) در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل پیدا شد. همچنین ارتباط بین تخمک های PCOs و GCCs طبیعی در تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره مشاهده شد.

هم کشتی با GCCs طبیعی منجر به بهبود پتانسیل تخمک های PCOs برای ورود به تقسیمات میوزی می شود که ممکن است منتج به بهبود تکنیک های کمک باروری شود.