سیر تغییرات الگوی قطعات تفکیکی اراضی شهر خمام

امروزه مسئله زمین و نحوه استفاده از آن با توجه به سرعت رشد و توسعه شهری بیش از پیش اهمیت دارد، چرا که زمین محدود بوده و غیرقابل تولید است. مسئله اساسی در درک صحیح مفهوم تفکیک اراضی شهری، عدم بررسی دقیق مولفه های تاثیرگذار بر این مفهوم است. عدم شناخت این مولفه ها در کشور ما سبب شکل گیری مفهومی اولیه و کم اهمیت تر از تفکیک اراضی شهری در مقایسه با کشورهای توسعه یافته شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی سیر تغییرات و مولفه های اثرگذار در الگوی قطعات تفکیکی اراضی شهر خمام در طی سال های 1345 تا 1395 است. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع توصیفی-تحلیلی است. جمع آوری داده های تحقیق نیز با استفاده از پرسشنامه که توسط 300 متخصص و کارشناس حوزه شهری تکمیل گردیده، جمع آوری شده است. جهت بررسی سیر تغییرات الگوی تفکیک اراضی از روش مطالعات اسنادی و با بررسی مدارک و اسناد مرتبط استفاده شده است. نتایج نشان دادند روند تغییرات مولفه های اثرگذار در قطعات اراضی، بین سال های 1345 تا 1395 با کاهش مساحت قطعات، تغییر در نوع مالکیت، تغییر در شیوه استقرار قطعات نسبت به خیابان و تغییرات به وجودآمده در کاربری اراضی همراه بوده اند. همچنین در بین عوامل تاثیرگذار در تغییرات الگوی قطعات کاربری اراضی شهر خمام، پنج عامل اصلی مشخص شدند که در مجموع 70/66 درصد از واریانس کل تغییرات الگوی قطعات تفکیکی اراضی را تبیین می کنند. مولفه هایی همچون«سطح اشغال»، «دسترسی به تاسیسات شهری»، «دسترسی به شبکه ارتباطی»، «مالکیت» و «مشکلات حقوقی و مدیریتی در نظارت» بیشترین میزان تاثیرگذاری را در تغییرات الگوی قطعات تفکیکی اراضی شهر خمام دارند. همچنین شیوه های مختلف مدیریت زمین و استفاده از سیستم های اطلاعاتی و ابزارهای مرتبط می توانند یکی از بهترین راهکارها جهت تهیه بانک اطلاعاتی غنی، کارآمد و به روز در خصوص ویژگی های الگوی قطعات تفکیکی و هدایت و ساماندهی آن ها باشند.