عوامل موثر بر انتخاب پیاده روی در سفرهای اختیاری، مطالعه ناهمگونی مسافت سفر

پیاده روی از جمله شیوه های فعال حمل و نقل شهری است که در دهه های اخیر به دلیل افزایش استفاده از وسایل نقلیه موتوری و مالکیت خودروی شخصی در کشورهای درحال توسعه، سهم کمی از شیوه های انتخابی سفر را به خود اختصاص داده است. شکاف های موجود در ادبیات همچون عدم توجه کافی به شیوه های سفر فعال در کشورهای درحال توسعه، تمرکز بر رفتار سفر گروه خاصی از افراد (همچون دانش آموزان، سالمندان و غیره) و همچنین توجه کم به ناهمگونی موجود در رفتار سفر پیاده افراد با توجه به مسافت سفر و سن، نویسندگان را بر آن داشت تا به منظور شناسایی عوامل محیط مصنوع و فردی موثر بر انتخاب شیوه پیاده روی و همچنین بررسی ناهمگونی افراد به مسافت پیاده روی در سفرهای اختیاری، از داده ها و اطلاعات ماتریس مبدا-مقصد سفر ساکنین شهر قزوین به خصوص داده های 4463 مشاهده مبدا-مقصد سفرهای پیاده اختیاری استفاده کنند. نتایج پرداخت مدل لوجیت دوتایی حاکی از ترجیحات متفاوت افراد با سن های متفاوت نسبت به مسافت سفر در سفرهای اختیاری است. همچنین زنان تمایل بیشتری در انتخاب پیاده روی در سفر اختیاری دارند. افزایش بعد خانوار باعث افزایش و داشتن گواهینامه رانندگی موجب کاهش مطلوبیت انتخاب شیوه پیاده روی در سفرهای افراد می شود. همچنین از نتایج جالب این پژوهش می توان به تمایل بیشتر افراد برای انتخاب شیوه پیاده روی با افزایش سن آن ها اشاره کرد. همچنین واکاوی ناهمگونی افراد از منظر سن در مسافت های گوناگون سفر بیانگر آن است افراد بین 24-15 سال در سفرهای اختیاری با مسافت 75/0-5/0 مایل، تمایل کمتری نسبت به دیگر گروه های سنی برای انجام سفر پیاده خواهند داشت. همچنین در انتخاب شیوه پیاده روی برای سفرهای با مسافت 1-75/0 مایل، افراد مسن نسبت به دیگر گروه های سنی تمایل بیشتری دارند. نتایج این پژوهش می تواند مورداستفاده تصمیم گیران حمل و نقل و مدیریت شهری به منظور شناسایی عوامل موثر بر انتخاب شیوه پیاده روی به منظور محقق کردن هرچه بیشتر شاخص های حمل و نقل پایدار و شهر انسان محور باشد.