ارزیابی تاثیر نوع و سطوح مختلف ترکیبات کوپیگمنت کننده در پایداری رنگ دانه فیکوسیانین در برابر pH

فیکوسیانین رنگ دانه استخراج شده جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس است و در صنایع مختلفی ازجمله صنایع غذایی می تواند جایگزین مناسبی برای رنگ های سنتزی باشد. هدف از این تحقیق تثبیت رنگ دانه فیکوسیانین و ارزیابی روش تثبیت در پایداری رنگ دانه در شرایط مختلف pH می باشد. فیکوسیانین (در غلظت 500 پی پی ام) در محلول های آبی در سه pH (3، 5 و 7) با نسبت های مختلف (0، 75، 150، 225 و 300 پی پی ام) از ترکیبات پلی فنولی رزمارینیک اسید، تانیک اسید، دیگالیک اسید به صورت کوپلیمر مخلوط شد. محلول های حاوی رنگ دانه در ظروف استوانه ای با ابعاد یکسان و در برابر منبع نوری با شدت 7000 لوکس در دمای محیط قرار داده شد. تغییرات رنگ محلول ها  طی بازه 14 روز بررسی شد. ساختار ریزکپسول ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. اندازه متوسط قطر ذرات و اندازه گیری پتانسیل زتا ریزکپسول ها با استفاده از دستگاه مخصوص اندازه گیری ذرات تعیین شد. نتایج حاصل از بررسی پایداری رنگ دانه نشان داد که استفاده از ترکیب تانیک اسید به عنوان ترکیب کوپیگمنت کننده اثر مقاومت بیشتری در فیکوسیانین دارد و غلظت 300 پی پی ام بیشترین میزان مقاومت را ایجاد کرده است. مقایسه تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان داد که ریزکپسول های حاوی مالتودکسترین، کروی تر با سطح صاف تر و دارای چین وچروک های کمتری نسبت به ریزکپسول های تهیه شده با صمغ عربی بودند. پایدارترین تیمار رنگ دانه مربوط به پوشش مالتودکسترین در نسبت برابر اسید با رنگ دانه در 7=pH و کمترین پایداری در نسبت 0/4 برابر اسید با رنگ دانه در 3=pH می باشد. اندازه ذرات میکروکپسول ها با نسبت های متفاوت در ترکیبات دیواره بین 159/2996 تا 6006/637 نانومتر متغیر است. همچنین شاخص بس پاشیدگی در میکروکپسول بین 0/299547 تا 3/252826 متغیر است که نشان دهنده پراکندگی بالای ذرات و ناهمگن بودن اندازه ذرات می باشد.