تبعیض علیه مبتلایان به ایدز از منظر محدودیت های مسافرتی در حقوق بین الملل

از آغاز همه گیر شدن بیماری ایدز، محدودیت های مسافرتی در رابطه با مبتلایان به اچ آی وی و ایدز مورد اعمال قرار گرفته است. با این حال بسیاری از نهادها و برنامه های سازمان ملل متحد از جمله سازمان بهداشت جهانی قویا با اعمال این محدودیت ها مخالفت کرده و اتخاذ محدودیت های مزبور را غیرموثر، هزینه بر و تبعیض آمیز دانسته اند. این محدودیت ها اغلب در قالب قانون موضوعه با یک دستورالعمل اجرایی است و از متقاضیان ورود به کشور خواسته می شود که به انجام آزمایش تشخیصاچ آی وی رضایت دهند. حمایت از سلامت عمومی و اجتناب از صرف هزینه های اقتصادی از مهمترین توجیهات اتخاذ چنین سیاستی است. با این وجود درستی این سیاست بنا بر ادله تفصیلی ارایه شده به شدت محل تردید است. اداره ایدز سازمان ملل نیز قویا مخالف اجرای این نوع محدودیت بوده و اعمال آن را در تحقق اهداف سیاستگذاران کشورها عقیم دانسته است. ایالات متحده که روزگاری از سخت ترین قوانین محدودیت آفرین برای ورود مبتلایان به ایدز برخوردار بود، محدودیت های قانونی را به حداقل رسانده است. در ایران نیز چنین محدودیتی رسما اعمال نمی گردد.اداره ایدز سازمان ملل نیز قویا مخالف اجرای این نوع محدودیت بوده و اعمال آن را در تحقق اهداف سیاستگذاران کشورها عقیم دانسته است. ایالات متحده که روزگاری از سخت ترین قوانین محدودیت آفرین برای ورود مبتلایان به ایدز برخوردار بود، محدودیت های قانونی را به حداقل رسانده است. در ایران نیز چنین محدودیتی رسما اعمال نمی گردد.