سطح بندی میزان توسعه یافتگی شهرستانهای استان همدان با رویکرد کاهش نابرابریهای فضایی و منطقه ای
بحث نابرابری توسعه در میان شهرها از موضوعاتی است که اخیرا در فرهنگ برنامه ریزی منطقهای مطرح شده است و هنوز در کشور ما جایگاه چندان مشخصی ندارد. اگرچه به سادگی بتوان اظهار کرد که ناحیه ای از ناحیه ی دیگر از لحاظ توسعه، توسعه یافته تر یا عقب مانده تر است. ولی اندازه گیری کمی توسعه یافتگی کار سادهای نیست. هدف از تحریر این مقاله تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستانهای استان همدان و تحلیل نابرابریهای منطقهای در این استان میباشد. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی است و شاخصهای مورد بررسی متشکل از پنج شاخص شامل بهداشتی - درمانی، اجتماعی و فرهنگی، آموزشی، اقتصادی (کشاورزی-دامداری)، جمعیتی، اشتغال، کالبدی و زیربنایی خدمات شهری میباشد.جهت تعین درجه توسعه یافتگی شهرستانها و نابرابریهای فضایی از منطق فازی استفاده شده است. به این صورت که ابتدا در سه سطح پایگاه قوانین فازی بررسی شدند و در هر سال میزان توسعه یافتگی هر شهرستان مشخص شد و سپس با استفاده از روش ضریب اختلاف ویلیامسون روند نابرابری فضایی در استان تعیین شد. طی سالهای 80 تا 93 نتیجهای که از تحقیق فوق حاصل شد نشان میدهد که شهرستان همدان با 65/0 به عنوان برخوردارترین شهرستان در رتبه اول و شهرستان فامنین با 29/0به عنوان محروم ترین شهرستان در رتبه آخر شهرستانهای استان میباشد. الگوی ساختار حاکم بر فضای استان همدان مرکز - پیرامون میباشد که این مساله توجه هرچه بیشتر مسولان و برنامهریزان را به توزیع برابری امکانات در شهرهای شمالی را معطوف میدارد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.