مکان های ناپایدار شهری در برابر زلزله (مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر خرمآباد)
کشور ایران به دلیل قرار گیری روی کمربند زلزله خیز جهان به طور مکرر با زلزله مواجه میشود. به تبع شهر خرمآباد نیز از این قاعده مستثنی نبوده و با توجه به وجود گسلهای اصلی و فعال در منطقه در پهنه خطر زلزله خیزی بالا قرار گرفته است. بافت قدیم شهر خرمآباد نیز بر اثر قدمت بناها، فرسودگی بافت و دسترسی نامناسب و عرض کم معابر، ضعف زیرساختها، به عرصههای آسیب پذیر در برابر حوادث و سوانح طبیعی و انسان ساخت تبدیل شده است.هدف اصلی این پژوهش، بررسی و تحلیل عناصر تاثیرگذار بر میزان ناپایداری بافتهای فرسوده در راستای افزایش ایمنی این بافتها جهت ارتقاء شرایط سکونت و در واقع توسعه پایدار آن بافتها میباشد.ماهیت تحقیق، نظری-کاربردی و نوع مطالعه، توصیفی تحلیلی است. از این رو در این پژوهش، میزان آسیب پذیری و ناپایداری بافت فرسوده شهر خرمآباد در مقابل زلزله بررسی شده است و با دیدگاه کل نگر شاخصهای اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، خدمات اضطراری، درجه زلزله خیزی و... بررسی و با مدل AHP میزان ناپایداری شاخصهای مذکور اولویت بندی و تحلیل گردیده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که در اکثر شاخصهای مورد بررسی بویژه در زمینه شاخصهای کالبدی مانند؛ سطح اشغال، اندازه قطعات، مصالح ساختمانی، قدمت ابنیه، وضعیت دسترسی، دسترسی به خدمات اضطراری و... بافت فرسوده شهر خرمآباد آسیب پذیر بوده و ناپایدار میباشد و کارایی لازم را در مقابل بحران احتمالی ندارد.
بافت فرسوده ، آسیب پذیری ، زلزله ، ناپایداری ، خرمآباد
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.