تاثیر سطوح متفاوت ژل رویال بر ویژگی های تولید مثلی مرغ های مولد بومی مازندران

به منظور بررسی تزریق ژل رویال بر ویژگی های تولید مثلی مرغ های مولد بومی مازندران، پژوهشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار (صفر، نیم، یک و یک و نیم میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن)، سه تکرار و ده قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد. تفاوت معنی داری در نرخ جوجه درآوری، در بین تیمارهای ژل رویال و گروه شاهد مشاهده نشد (0/05<p). غلظت های تری گلیسرید و VLDL در تیمار نیم و یک میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمارهای یک و نیم میلی گرم ژل رویال و شاهد افزایش معنی داری داشت (0/05>p). وزن بدن در تیمار یک میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی داری نشان دادند (0/05>p). وزن تخم مرغ های جمع آوری شده در هفته پس از تزریق ژل رویال، در تیمار یک میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمارهای شاهد و نیم میلی گرم افزایش معنی داری داشت (0/05>p). پهنای تخم مرغ در تیمار نیم میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمار شاهد در هفته اول تزریق و همچنین در تیمار یک و نیم میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمارهای شاهد و نیم میلی گرم ژل رویال در هفته دوم تزریق، افزایش معنی داری داشت (0/05>p). شاخص شکل تخم در تیمار نیم میلی گرم نسبت به تیمارهای یک و نیم میلی گرم ژل رویال و گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (0/05 >p). با توجه به نتایج، تزریق ژل رویال می تواند بر ویژگی های تخم مرغ تاثیر بگذارد. برای نتیجه گیری بهتر لازم است که سطوح بیشتر از ژل رویال و همچنین افزایش مدت تزریق در نظر گرفته شود.