تاثیر هم افزایی چهار هفته تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک بر بیان ژن های Atrogin-1 و MuRF-1 در عضله ی نعلی رت های نر دیابتی

یکی از مشکلات متداول در بیماران دیابتی، آتروفی عضلانی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هم افزایی تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک بر بیان ژن هایAtrogin-1  وMuRF-1 در عضله نعلی رت های دیابتی است.

 در این مطالعه 32 سر رت نژاد ویستار به صورت تصادفی به گروه کنترل سالم (NC) و چهار گروه دیابتی: کنترل دیابتی (DC)، مکمل دیابتی (SDC)، تمرین دیابتی (TD) و مکمل تمرین دیابتی (STD) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی با شدت 60 تا 65 درصد حداکثر سرعت دویدن، پنج روز در هفته در طی چهار هفته اجرا شد. هم زمان رت ها روزانه دو گرم پروبیوتیک محلول در 30 میلی لیتر آب مصرف نمودند. بیان ژن های Atrogin-1 و MuRF-1 به روش qReal-TimePCR اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح معناداری 05/0≥P انجام شد.

 بیان ژن Atrogin-1 در گروه های TD (001/0=P) و STD (000/0=P) نسبت به گروه DC کاهش معناداری داشت. بین دو گروه TD و STD در بیان ژن Atrogin-1 (028/0=P) تفاوت معناداری مشاهده شد. بیان ژن MuRF-1 در گروه های TD (04/0=P) و STD (01/0=P) نسبت به DC کاهش معناداری داشت. اما بین دو گروه TD و STD در بیان ژن MuRF-1 تفاوت معناداری مشاهده نشد (36/0=P).

به نظر می رسد که اجرای تمرین هوازی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک در کاهش بیان ژن Atrogin-1 از هر یک از این مداخلات به تنهایی، موثرتر باشد. با این حال تمرین هوازی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک، نسبت به تمرین هوازی به تنهایی، تاثیر هم افزایی در کاهش بیان ژن MuRF-1 در عضله ی نعلی رت های دیابتی ندارد.